Vier zussen, vier richtingen 

Mede daardoor rolde Sarah de culturele sector in en werkt ze nu voor een museum in Antwerpen. “Sommige beladen maatschappelijke thema’s kunnen heel erg overweldigend zijn. In een tentoonstelling kun je drempels wegnemen door het publiek verschillende invalshoeken te laten zien, via de kunstwerken die je toont. Ik kan er echt van versteld staan hoeveel inzicht dat kan opleveren, zonder dat het belerend aanvoelt.”

Charlotte is pas afgestudeerd als handelsingenieur. “Vooral exacte vakken zoals wiskunde, chemie en fysica spreken mij aan. Waterzuivering bijvoorbeeld, vind ik heel boeiend.” Ook Isabelle ging een wetenschappelijke richting uit: ze rondde net haar bachelor in Gezondheid en Leven af en beoogt nu een master in Neuroscience. Chrisje is dan weer aangetrokken door de corporate wereld en studeerde daarom Finance. Maar een summer school over de diamanthandel en de duistere kanten ervan, bracht haar op een ander pad.”

“Bloeddiamanten waarmee conflicten worden aangewakkerd, de ontginning waar veel milieuvervuiling mee gepaard gaat … het enige lichtpuntje van die week was een ondernemer die kwam spreken over haar bedrijfje, My Fair Diamond. Zo kan het dus ook, dacht ik.” Ze sloeg de financebladzijde om en verdiepte zich in duurzaamheid. Vandaag is ze sustainability coordinator bij een bedrijvengroep die juwelenmakers en andere producenten van luxegoederen omvat.”

Weg met het vliegtuig!

Verder werd Chrisje ook veganist. Én ze nam haar hele gezin mee op sleeptouw naar meer duurzaamheid. “Dat was niet altijd gezellig, vier jaar geleden,” lacht ze. Tijdens de gezamenlijke maaltijden haar hele gezin vlees zien eten, werd haar te veel. Bijgevolg vonden vegetarische recepten hun weg naar de familietafel. “Zelfs papa, de grootste carnivoor die er is, hoor je nu zeggen dat er best wel veel verrassend lekkere alternatieven zijn,” zegt Sarah. Ook aan vliegreizen kwam een einde. Als er nu samen gereisd wordt, dan is het met de trein of de wagen naar een Europese bestemming. “Wij hangen als gezin heel erg aan elkaar. En Chrisje had ook gewoon een heel groot punt,” zegt Sarah.   

Beleggen onder voorwaarden

Het hoeft niet te verbazen dat ze ook een gedeelde en duurzame keuze maakten toen hun ouders hen een som geld ter beschikking stelden. “We zijn jong en houden nog veel opties open. Niemand van ons had onmiddellijk grote plannen.” Daarom leek beleggen hen de beste optie – op voorwaarde dat het duurzaam kon, zegt Sarah, want “we voelen ons heel erg verantwoordelijk voor ons geld, zowel naar onze ouders toe als naar de maatschappij.”

Chrisje vult aan: “De financiële instellingen waarmee we spraken, hadden nogal een fluffy verhaal rond duurzaamheid, het miste diepgang. Als je dan de heel concrete minimumeisen van Triodos Bank ernaast legt, of het feit dat Triodos in aandeelhoudersmeetings zit en met de bedrijven in gesprek gaat, zie je het verschil.”     

Wie is hier naïef?

Ze kozen ervoor om hun geld te laten beheren en niet zelf te beleggen in fondsen of bedrijven. Ook al hebben ze allemaal tijdens hun studies financiële vakken gehad. En ook al lijkt het soms alsof iedereen in hun vriendenkring aan het beleggen is en daar al experimenterend knowhow over opbouwt. “Maar zelfs al lees je er veel over, dat is niet hetzelfde als een heel team van experts die nagaan wat een bedrijf precies doet en waar elke cent naartoe gaat. Het voelt beter om te weten dat er een team is dat het aanpakt op de manier zoals je het zelf zou willen doen, maar waar je geen tijd voor hebt,” licht Charlotte toe.   

“Heel lang had duurzaamheid een bijklank van naïeve treehugger of geitenwollen sok, maar vandaag is het juist naïef om te denken dat je als bedrijf sterk kan staan in een wereld die kapotgaat door ongelijkheid en klimaatverandering. Daarom vind ik het belangrijk dat ik met mijn keuzes en dus ook met mijn geld bijdraag aan verandering. Daar is niets fluffy’s aan,” besluit Chrisje.