DNA

Hij had nog maar pas zijn diploma handelsingenieur op zak, toen Benoit Roland Atelier 210 oprichtte. Een klinkende naam onder Brusselse muziek- en theaterliefhebbers. “Het doel was jonge, opkomende creatieve talenten een ruimte te bieden.” Acht jaar later lanceerde hij Wrong Men met diezelfde ambitie. “Ik heb het DNA van Atelier 210 getransplanteerd naar de cinema: middelen vinden om jonge auteurs te helpen om hun project te realiseren, een publiek te vinden en hen zover mogelijk te begeleiden."

Duo

Benoit kan het niet genoeg benadrukken: "Een film producen is vooral het verhaal van een duo tussen producer en maker. Alleen zij zijn gedurende het hele project aanwezig, van het idee tot het eindproduct.” Dit bijna intieme werk kan vele jaren duren. "Dan sta je opeens op de set met 100 mensen die enkele weken aan de opnames werken." Als alles goed gepland is, verloopt die fase zonder kleerscheuren. "Het produceren van een film is nog altijd erg piramidaal georganiseerd."

Ego

Op de universiteit was Benoit regisseur van een amateurtheatergroep. "Ik was er snel van overtuigd dat ik nuttiger zou zijn als producer.”  Een rol die terughoudendheid vereist? “Als producer moet je in elk geval je ego aan de kant kunnen schuiven. Een film maken duurt twee, drie ... zelfs tien jaar. Met ups en downs. Om dat vol te houden, moet je ten dienste van het project kunnen blijven. Als je dingen te persoonlijk neemt, verbrand je je vleugels."

Kort

Kortfilms hebben een belangrijke plaats in de filmografie van Wrong Men. Dat is geen toeval. "Het doel van kortfilms is jonge regisseurs een eerste ervaring te geven. Het is ook een laboratorium om een werkrelatie te starten. Voor ons komt de kortfilm overeen met wat in een privébedrijf 'research & development' genoemd wordt. Het is een investering en een gok voor de toekomst.” Ook al heeft de kortfilm waarde op zich. "Een van mijn mooiste herinneringen is de César die we kregen voor ‘Les Petites Mains’ van Rémi Allier.”

Les petites mains - Rémi Allier

Menselijk

Wat een goed filmidee is? Benoit Roland antwoordt met een omweg. "Wat mij interesseert, is de samenhang tussen idee en auteur. Je hebt een goed onderwerp nodig, maar ook een echt gezichtspunt. Als die alchemie er is, is het vanzelfsprekend. Wanneer je 'ja' zegt tegen een project, begin je aan een langetermijnrelatie. Het is geen lichtzinnige beslissing. Respect en vertrouwen zijn essentieel. Het menselijke aspect heeft het overwicht in dit vak."

La Grand-Messe - Valéry Rosier (2017)

Ondernemer

Benoit Roland is allesbehalve een gefrustreerde kunstenaar. "Producer zijn, is eerst en vooral ondernemend zijn. Een karaktertrek die ik van kindsbeen af heb. Ik was altijd degene die alles organiseert en iedereen verzamelt. Het is geweldig om mensen mee aan boord te krijgen en hun vertrouwen te winnen.” Benoit is trouwens een serieondernemer, want hij richtte ook 10:80 films en de vzw La Coop op. "Al die projecten zijn erop gericht filmmakers te begeleiden op hun artistieke reis".

Plezier

Gevraagd naar een belangrijke film in zijn productie, twijfelt Benoit Roland een beetje. Uiteindelijk kiest hij ‘Préjudice’ van Antoine Cuypers (met Arno en Nathalie Baye). “Het was mijn eerste langspeelfilm. En ondanks de erg sterke emoties die hij oproept, vond hij zijn weg naar een breed publiek. Het was het bewijs dat we het konden. Maar wat me écht gelukkig maakt, is een vijftiental vrouwen en mannen begeleiden op hun traject. Ik vind het heel leuk om te reizen tussen al die verschillende verhalen en werelden.”

Publiek

Benoit wantrouwt voorschriften. "'Art film' of 'cinema d'essai' willen alles en niets zeggen. Ik spreek liever over onafhankelijke films of auteursfilms. Terwijl commerciële cinema vertrekt vanuit de verwachtingen van het publiek en bewezen recepten, begint onafhankelijke cinema bij een auteur en zijn idee. Het is onze job die naar een zo breed mogelijk publiek te brengen. Niemand wil een film alleen voor zichzelf maken. De eerste vraag die ik altijd stel, is: "Hoe kan jouw verhaal de rest van de wereld interesseren?"

Veeleisend

Benoit omschrijft zichzelf in de eerste plaats als een producer van veeleisende films. "Als je voor dit vak kiest, vecht je voor een doel." Dat doel is: cinema zonder toegevingen, die een standpunt verdedigt en zich onderscheidt. "We willen dat het publiek getransformeerd naar huis gaat. Ik denk dat dit een van de dingen is die de wereld nodig heeft: nieuwsgierige mensen die openstaan voor emoties en debat."

Vertrouwen

“Wanneer je als 22-jarige de banken platloopt om een theaterzaal te financieren, vragen ze je eerst of je ouders geld hebben.” Benoit kreeg heel wat beleefde weigeringen te incasseren. Op één uitzondering na. “Alleen Triodos Bank wou naar ons luisteren.” Vijftien jaar later gaat de samenwerking nog altijd voort. “De economie van de onafhankelijke cinema berust op overheidssteun. Maar de projecten zijn lang en de financiering komt pas laat aan. De rol van de bank is de cashflow van de film te verzekeren. In ons vak is vertrouwen een essentieel ingrediënt van succes. Al is een solide businessplan ook een must!”