Link naar een Youtube video

Deze video wordt aangeboden door een externe partner Meer info

Aanvaarden

“Het is een klein wonder dat ik heb kunnen studeren!” blikt Christine lachend terug. “Thuis hadden we het immers niet breed. Mijn vader had nooit gestudeerd, maar deed zijn uiterste best om ons te schenken wat we nodig hadden. Hij voerde werkelijk alle baantjes uit die hij maar kon vinden, van metselaar tot vrachtwagenchauffeur. Ook mijn moeder heeft nooit de boeken open kunnen slaan. Ze verdiende haar inkomen als poetsvrouw. We hadden een grote familie, maar niemand van hen had tot dan toe verder gestudeerd. Ik was de eerste!”

Het buitenbeentje

 “Iedereen in mijn omgeving ging werken van zodra hij of zij veertien was. Ik wou echter een andere toekomst voor mezelf. Ik wou studeren! Maar mijn ouders hadden het extra inkomen nodig. Gelukkig vond de dorpspastoor een oplossing in de vorm van een studiebeurs. Hij kon mijn ouders thuis aan de keukentafel overtuigen: met die studiebeurs zou mijn humaniora geen gat in het gezinsbudget slaan.”

Tegen het einde van haar humaniora had Christine pas echt de smaak te pakken en wou ze hogere studies aanvatten. Dat zagen haar ouders helemaal niet zitten: “Studeren was veel te duur. Het bracht geen geld in het laatje. En bovendien had tot dan toe niemand in onze familie ooit hogere studies gevolgd. Dat was niets voor ons.”

Gelukkig voor Christine sprong er opnieuw iemand voor haar in de bres: “Ditmaal kwam mijn leraar godsdienst mijn ouders thuis bezoeken. Uiteindelijk zijn mijn ouders overstag gegaan. Later merkte ik zelfs tot mijn grote vreugde dat mijn vader stiekem best trots op me was. Al heeft hij dat nooit met zoveel woorden gezegd. Hij was een man van weinig woorden.”

Engagement

Christine koos voor een licentie in de pedagogie. “Mijn studiekeuze was ingegeven door mijn hobby’s in mijn jonge jaren. Ik was heel actief in de jeugdbeweging. Daar ontstond mijn interesse om mensen beter te begrijpen, met groepen te werken en onderwijs te geven. Het voelde als een engagement naar mensen toe."

Christine kwam bij Triodos Bank terecht vanuit datzelfde engagement: “Dat was twintig jaar geleden. Ik had een advertentie gezien voor Triodos Bank in het mondiale tijdschrift Wereldwijd. Daarin las ik dat de bank de mogelijkheid bood om een deel van je spaarrente te schenken aan projecten in het Zuiden. Ik vond dat een heel goed idee. Als ik spaarde, was dat voor mijn kinderen en mijn latere kleinkinderen. En ik vond dat een deel daarvan ook naar mensen mocht gaan die het moeilijker hadden in het leven. Net zoals ik geholpen was geweest in mijn jeugd.”

“Later ontdekte ik dat Triodos Bank nog andere producten aanbood, en dat ze daarbij altijd al erg strikte ethische normen hanteerden die perfect aansloten bij mijn eigen waarden. Dan denk ik aan emancipatie van mensen die het moeilijker hebben, inclusie, rechtvaardigheid, respect voor mensen, ecologie … Het leek mij een bank die financiële winst combineerde met een groot maatschappelijk engagement. En uiteindelijk heb ik ook mijn man en kinderen kunnen overhalen om te sparen bij Triodos Bank. Al heb ik hen wel eerst moeten aantonen dat er wel degelijk ook sprake was van rendement.” (Lacht)

“Duurzaam investeren betekent voor mij investeren in de toekomst en in een meer menselijke samenleving. Met niet alleen aandacht voor groei, voor rendement en voor welvaart, maar ook voor welzijn. Ik wil investeren in een wereld die nog leefbaar is voor mijn kinderen en kleinkinderen.”